Χιλιάδες οικογένειες παιδιών με αναπηρία παραμένουν δίχως ουσιαστική ψυχική στήριξη από δημόσιους φορείς, γιατί δεν επαρκούν οι ήδη ανεπαρκείς υποδομές.
Όταν το παιδί με αναπηρία χρειάζεται στήριξη, όλη η οικογένεια πρέπει να είναι έτοιμη να το φροντίσει.
Ομως ποιος θα φροντίσει την υπόλοιπη οικογένεια, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει όσο γίνεται πιο άρτια κάτι τόσο πρωτόγνωρο όπως η υποδοχή της «αναπηρίας»;
Ποιος είναι ο υπεύθυνος να ρυθμίσει ό,τι συναισθηματικά έχει απορυθμιστεί γιατί κανένας δεν έχει προετοιμάσει την οικογένεια γι’ αυτή την τόσο ξαφνική εισβολή στις ζωές τους;
Ποιος θα καθοδηγήσει τους συνανθρώπους μας στη νέα τάξη πραγμάτων που κλείνει η πόρτα τους;
Από πού θα αντλήσουν γνώσεις και συμβουλές για να αντιμετωπίσουν αυτό το τόσο δύσκολα διαχειρίσιμο «νέο», που θα τους συνοδεύει μια ολόκληρη ζωή; Και κάπου εδώ η δημιουργία ιδιωτικών φορέων που έχουν αποκτήσει γνώση, εμπειρία και διαθέτουν καλή προαίρεση και επιστημονικούς εθελοντές κάνουν δειλά δειλά την εμφάνισή τους και ευτυχώς.
Σήμερα η «Espresso» μέσα από τη στήλη μας 4amea έχει την ευκαιρία να παρουσιάσει το Parenting, έναν φορέα ιδιωτικής πρωτοβουλίας μιας μητέρας παιδιού με αναπηρία, της Κατερίνας Παπαθανασίου, που αγκαλιάζει γονείς και παιδιά, προσφέροντάς τους δωρεάν ψυχική υποστήριξη και συμβουλευτική μέσω διαδικτυακών συνεδριών.
Η Κατερίνα Παπαθανασίου είναι ψυχοθεραπεύτρια ατόμων και ομάδων. Εργάζεται ως ατομική και ομαδική ψυχοθεραπεύτρια στο BetweenUs, είναι ιδρύτρια της ΜΚΟ Parenting και θεραπεύτρια/συντονίστρια ομάδας γονέων ΑμεΑ, η οποία στοχεύει στην ψυχοθεραπευτική υποστήριξη γονέων παιδιών με αναπηρία και ταυτόχρονα στη δημιουργική απασχόληση των ίδιων των παιδιών, με απώτερο σκοπό την ομαλή ένταξή τους στην ευρύτερη κοινωνία, τη συμπερίληψη και την αποδοχή της διαφορετικότητας σε κάθε κοινωνικό πλαίσιο.
Είναι μια γυναίκα δυναμική, γεμάτη όρεξη για εθελοντική προσφορά και αποφασισμένη να συμβάλει ενεργά σε ένα καλύτερο «σήμερα» των οικογενειών ανθρώπων με αναπηρία και να παίξει έναν ουσιαστικό ρόλο στη στήριξη της οικογένειας παιδιού ΑμεΑ.
Αυτός είναι και ο λόγος που δημιούργησε, δίχως καμία κρατική οικονομική στήριξη, έναν φορέα που πραγματικά τού αξίζουν συγχαρητήρια, το Parenting.
Γνωρίζοντας εκ των έσω τι πραγματικά έχει ανάγκη όλη η οικογένεια παιδιού ΑμεΑ και έχοντας βαθιά ενσυναίσθηση του εθελοντισμού, η κυρία Παπαθανασίου προσφέρει τα μέγιστα στο ευαίσθητο θέμα της ψυχικής βοήθειας, μια και η κρατική μέριμνα για ακόμα μία φορά είναι ελλιπής.
Η ενήλικη κόρη της, η πανέμορφη Μαρία, έγινε η αφορμή ίδρυσης του Parenting, που μέσα από αυτό μπορούν δεκάδες οικογένειες καθημερινά να λαμβάνουν συμβουλές συμπεριφοράς και στήριξης όχι μόνο για τα παιδιά τους, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια.
Κυρία Παπαθανασίου, πόσα χρόνια ζωής μετράει το Parenting και πόσους ωφελούμενους στηρίζει καθημερινά;
Μετράει τρία χρόνια λειτουργίας και διανύουμε αισίως τον τέταρτο χρόνο! Οι ωφελούμενοι που στηρίζει είναι κατά μέσο όρο 100 οικογένειες. Η στήριξη που παρέχει αφορούν κατά βάση θέματα ψυχικής υγείας των οικογενειών στην απαιτητική καθημερινότητά τους και παράλληλα η δημιουργική απασχόληση των παιδιών, με δραστηριότητες εκπαιδευτικού, καλλιτεχνικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα.
Με ποιο τρόπο κάποιος μπορεί να λάβει την υποστήριξη του φορέα σας;
Με άμεση επικοινωνία στο e-mail του φορέα mkoparenting@gmail.com και μέσω social media, facebook: https://www.facebook.com/NGOParenting?locale=el_GR, Instagram:parenting_ngo.
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όραμά σας μέσω του Parenting;
Η δημιουργία ενός διευκολυντικού και ασφαλούς περιβάλλοντος καθημερινότητας μέσα από το μοίρασμα κοινών βιωμάτων και πιθανών λύσεων σε δυσκολίες που έχουν σχέση με τη διαχείριση της εκάστοτε αναπηρίας μέσα στην οικογένεια. Ενα όραμα, θέλω να πιστεύω όχι ιδιαίτερα μακρινό, είναι η δημιουργία στέγης υποστηριζόμενης διαβίωσης, που θα μπορεί να εξασφαλίσει τα παιδιά μας μελλοντικά.
Η συνεργασία σας με άλλους φορείς είναι καρποφόρα; Πώς μπορεί να έρθει σε επικοινωνία κάποιος φορέας ΑμεΑ μαζί σας;
Φυσικά και είναι καρποφόρα και αναγκαία. Ολοι οι σχετικοί με την αναπηρία φορείς εύχομαι να παλεύουν για τον ίδιο σκοπό και κάποιοι απ’ αυτούς, όπως η 4ΑΜΕΑ, είναι πυλώνας δραστηριοποίησης, με γνώμονα τον ίδιο στόχο.
Ατομική συνεδρία ή ομαδική θεραπεία; Μέσα από την εμπειρία σας, τι αποδίδει καλύτερα;
Ωραία ερώτηση! Θα έλεγα ότι ένας συνδυασμός είναι, ας πούμε, ιδανικός. Η πραγματικότητα όμως είναι ποια είναι η ανάγκη που έχει ο κάθε άνθρωπος και πώς ο ίδιος νιώθει ότι μπορεί να βοηθηθεί. Στην περίπτωση των οικογενειών παιδιών με αναπηρία θα πρότεινα την ομαδική θεραπεία, λαμβάνοντας σοβαρά υπ’ όψιν το μεγάλο όφελος της διαμοίρασης της κοινής εμπειρίας του βιώματος της αναπηρίας.
Κάθε πότε μπορεί ένας ωφελούμενος να δέχεται ψυχική υποστήριξη από εσάς;
Είναι καθαρά ατομική ευθύνη. Δηλαδή, πότε ο ίδιος θα αποφασίσει να επικοινωνήσει για το θέμα που τον απασχολεί.
Εχετε τη δυνατότητα αξιολόγησης των περιστατικών σας;
Φυσικά, η κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή και εξαρτάται από την ψυχική αντοχή του κάθε ανθρώπου η αντιμετώπιση της εκάστοτε δυσκολίας.
Από την εμπειρία σας, τι θα προτείνατε στο ελληνικό κράτος για τη στήριξη της οικογένειας παιδιού με αναπηρία;
Θεωρώ ότι η στήριξη της οικογένειας παιδιού με αναπηρία είναι πολύπλευρη. Με γνώμονα τη βέλτιστη εκδοχή μιας λειτουργικής καθημερινότητας, κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία δομών ή χώρων οι οποίοι να μπορούν να υποδεχτούν έναν ικανό αριθμό παιδιών που να ανταποκρίνονται σε βασικές ανάγκες διαβίωσης.
Από το 1 έως το 10 τι βαθμό θα έπαιρνε η ανάγκη των συνανθρώπων μας για ουσιαστική ψυχολογική στήριξη και ορθή καθοδήγηση;
Εννοείται 10 με τόνο! Η ψυχολογική υποστήριξη δεν αποτελεί είδος πολυτελείας, αλλά διαρκή στήριξη και συνεχιζόμενη σύνδεση με τον εαυτό μας και φυσικά με τους άλλους.
Η στήριξη όλης της οικογένειας έχει καλύτερη αφομοίωση της θεραπείας τόσο του οικογενειακού περιβάλλοντος όσο και του ιδίου του ΑμεΑ;
Η απάντηση είναι ναι! Η οικογένεια είναι η εστία που μέσα σε αυτήν αναπτύσσεται το κάθε μέλος, τα παιδιά και οι γονείς! Η γέννηση ενός παιδιού με αναπηρία επηρεάζει όλα τα μέλη της οικογένειας ποικιλοτρόπως. Πέρα από το άγχος στο πώς θα είναι η ζωή μετά, οι διαρκείς επικοινωνίες με γιατρούς/θεραπευτές/ειδικά σχολεία και ό,τι άλλο μπορεί να δημιουργηθεί, οι γονείς αλλά και τα αδέρφια, αν υπάρχουν, έχουν να αντιμετωπίσουν μια νέα προκλητική καθημερινότητα με καινούργια δεδομένα.
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας παράπονο υπηρετώντας τόσα χρόνια με αυταπάρνηση και αφοσίωση αυτή την τόσο ευαίσθητη κοινωνική ομάδα;
Παράπονο, αν μπορούμε να το θέσουμε έτσι, είναι γιατί δεν έχει προβλεφθεί ένα απλούστερο πλάνο ζωής για τα άτομα με κάθε είδους αναπηρία, ούτως ώστε οι γονείς να είναι πιο ήρεμοι, πιο σίγουροι και πιο ευτυχισμένοι. Για εμάς, τους γονείς παιδιών με αναπηρία, ευτυχία, ξέρετε, αποτελεί και το ότι η Πολιτεία δεν μας έχει ξεχάσει σε κάποιο πρόγραμμα πενιχρών επιδοτήσεων και γνωμοδοτήσεων.
Η κόρη σας, η Μαρία, είναι για εσάς…
Το μεγαλύτερο δώρο και μάθημα ζωής ταυτόχρονα. Ολοι μας έχουμε κάποια «Μαρία» μέσα μας. Εννοώντας ότι έχουμε όλοι ένα ευάλωτο κομμάτι που χρειάζεται φροντίδα, επαγρύπνηση και αγάπη. Αν το αγκαλιάσουμε, θα μας δώσει πίσω πολλά δώρα και κυρίως θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.
