Η μέθοδος με τα κυανοβακτήρια και η ροή οξυγόνου ύστερα από έμφραγμα
Κατορθώνοντας πριν από 3,5 δισ. χρόνια να εξασφαλίσουν οξυγόνο στη Γη φωτοσυνθέτοντας, τα κυανοβακτήρια ενέπνευσαν τους επιστήμονες να τα αξιοποιήσουν προκειμένου να σώζουν ζωές, παράγοντας οξυγόνο και μέσα στον ανθρώπινο οργανισμό· και συγκεκριμένα, έπειτα από ένα έμφραγμα, όταν σταματούν η αιμάτωση και η οξυγόνωση της καρδιάς, προκαλώντας τη νέκρωση του ιστού της (και αν αυτή η διακοπή ροής οξυγόνου διαρκέσει πολύ, τον θάνατο).
Αλλωστε, αυτά τα προκαρυωτικά, που θεωρούνται οι πρώτοι «κάτοικοι» του πλανήτη, φωτοσυνθέτουν παράγοντας οξυγόνο από διοξείδιο του άνθρακα ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, στις οποίες άλλωστε ζουν (στην επιφάνεια των ωκεανών, λιμνών, δεξαμενών νερού αλλά και σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες άνω των 85 βαθμών Κελσίου).
Οι ερευνητές Ιατρικής του πανεπιστημίου Στάνφορντ, υπό τον δρα Joseph Woo, δοκίμασαν την πρωτοποριακή αυτή ιδέα σε πειράματα με ποντίκια. Διοχετεύοντας αυτά τα γαλαζοπράσινα φύκη στην καρδιά που είχε υποστεί έμφραγμα, κατόρθωσαν να αποκαταστήσουν τη ροή του οξυγόνου στον καρδιακό μυ, επαναφέροντας την καρδιακή λειτουργία.
Αποκατάσταση
Η επιτυχία της μεθόδου προϋπέθετε βέβαια ο καρδιακός ιστός στον οποίο καθοδηγήθηκαν τα βακτήρια να παραμείνει εκτεθειμένος στο φως προκειμένου να αρχίσει η φωτοσύνθεση. Διαπίστωσαν, μάλιστα, ότι σε εκείνα τα πειραματόζωα των οποίων η καρδιά εκτέθηκε στο φως μετά την ενέσιμη διείσδυση των κυανοβακτηρίων η αποκατάσταση της καρδιακής λειτουργίας ήταν αμεσότερη και πιο σημαντική έναντι των ποντικιών που δέχτηκαν τα κυανοβακτήρια, με την καρδιά τους όμως να παραμένει στο σκοτάδι. Στην πρώτη ομάδα η αποκατάσταση συνεχίστηκε και μετά την πάροδο του 24ώρου μέσα στο οποίο τα ίδια τα βακτήρια εξαπλώθηκαν, ενώ ολοκληρώθηκε σε βάθος χρόνου περίπου τεσσάρων εβδομάδων.
Οι ερευνητές του Στάνφορντ είχαν προηγουμένως δοκιμάσει να προκαλέσουν τη δημιουργία οξυγόνου μέσα στον καρδιακό ιστό έπειτα από έμφραγμα χρησιμοποιώντας φυτικούς χλωροπλάστες από λάχανο και σπανάκι. Ομως αυτά τα οργανίδια, που περιέχουν χλωροφύλλη και ελέγχουν τη φωτοσύνθεση, αποδείχθηκαν ιδιαίτερα ασταθή και δεν κατάφεραν να επιβιώσουν έξω από τα κύτταρα των φυτών τους.
Παρότι σε πρόωρο στάδιο, η έρευνα φέρνει μια επαναστατική τομή στην προσέγγιση της αποκατάστασης εμφραγμάτων.
