► «Εσβησε» από αδιευκρίνιστα αίτια στο σπίτι ενός ηλικιωμένου τον οποίο φρόντιζε!
► «Δεν είμαι καλά, ελάτε να με πάρετε» είπε στο ΕΚΑΒ το μοναχικό κορίτσι του σινεμά Σαν κεραυνός εν αιθρία έπεσε στα καλλιτεχνικά στέκια η είδηση του θανάτου της νεαρής ηθοποιού και τραγουδίστριας Μαίρης Τσώνη.
Από τη
ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΓΑΛΑΤΗ
Η 30χρονη πρωταγωνίστρια του υποψήφιου για Οσκαρ «Κυνόδοντα» του Γιώργου Λάνθιμου άφησε την τελευταία της πνοή, υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, χθες το πρωί στην περιοχή των Εξαρχείων, δημιουργώντας πολλά ερωτήματα στους δικούς της ανθρώπους αλλά και στους συναδέλφους της για τον αδόκητο χαμό της.
Σύμφωνα με προφορική ενημέρωση που είχε η Αστυνομία από το ΕΚΑΒ, χθες το πρωί η ίδια η ηθοποιός πήρε τηλέφωνο στο Εθνικό Κέντρο Αμεσης Βοήθειας. «Δεν είμαι καλά, ελάτε να με πάρετε…» τους είπε, ζητώντας ασθενοφόρο στην οδό Ζωοδόχου Πηγής 37, στα Εξάρχεια.
Εχασε τις αισθήσεις της
Πράγματι, στο σημείο έφθασε ασθενοφόρο και οι τραυματιοφορείς ανέβηκαν στον όροφο που τους είχε υποδείξει στο τηλέφωνο η ηθοποιός. Την πόρτα άνοιξε έντρομος ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο οποίος αμέσως τους πέρασε στο εσωτερικό του διαμερίσματος λέγοντάς τους ότι η κοπέλα είχε χάσει τις αισθήσεις της. Δυστυχώς, οι τραυματιοφορείς διαπίστωσαν ότι η νεαρή γυναίκα είχε εκπνεύσει από αίτια που δεν συνάδουν με εγκληματική ενέργεια ή κάτι άλλο περίεργο. Αλλωστε, η Μαίρη Τσώνη βρισκόταν στο συγκεκριμένο διαμέρισμα, καθώς βοηθούσε τον ηλικιωμένο στις δουλειές του σπιτιού και στη φροντίδα του. Η Αστυνομία ενημερώθηκε για τον θάνατο της κοπέλας, που, όπως όλα δείχνουν, οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Μέχρι τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν είχε γίνει γνωστό εάν οι συγγενείς της θα ζητήσουν να γίνει νεκροτομή στη σορό, προκειμένου να διαπιστωθούν τα ακριβή αίτια θανάτου.
Στο κόκκινο χαλί
Η 30χρονη ηθοποιός υποδύθηκε τη μικρή κόρη της προβληματικής οικογένειας στον «Κυνόδοντα» του βραβευμένου Γιώργου Λάνθιμου, συμμετοχή που την έφερε στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ των Καννών, ανάμεσα σε κορυφαία ονόματα της παγκόσμιας καλλιτεχνικής ζωής.
«Η εμπειρία στις Κάννες ήταν παραπάνω από ωραία. Κόκκινο χαλί, φώτα, φλας, φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες και συνεντεύξεις. Στην πρεμιέρα ήμασταν λίγο σοκαρισμένοι όλοι, ήταν αναπάντεχο, ήρθαν όλα πολύ γρήγορα. Δεν ήξερα πόσο καλά θα πηγαίναμε, αλλά από την ανταπόκριση του κόσμου και τα σχόλια στα ξένα ΜΜΕ ήμουν σίγουρη ότι θα πάμε καλά» είχε πει σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της στην ιστοσελίδα της «Lifo» σχετικά με την πρωτόγνωρη εμπειρία της και συνέχισε μιλώντας για τη βραβευμένη ταινία του Γιώργου Λάνθιμου, που την έκανε γνωστή από τη μια μέρα στην άλλη: «Ηταν πολύ θετικός ο ξένος Τύπος – την κατάλαβαν πιο εύκολα οι ξένοι. Είναι λίγο μίζερο να σκέφτεσαι ότι εδώ πάντα ψάχνουν να βρουν το χειρότερο.
Συμβαίνει, όμως». Σημειώνεται ότι ο «Κυνόδοντας» έφτασε το 2011 μέχρι τις υποψηφιότητες των Οσκαρ, στην κατηγορία της καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.
Είναι, λοιπόν, άξιον απορίας πώς μια όμορφη, ταλαντούχα καλλιτέχνιδα, η οποία είδε την επιτυχία να της χτυπά την πόρτα από τα πρώτα επαγγελματικά βήματα, κατέληξε να φυλάει έναν ηλικιωμένο άντρα για να βιοποριστεί. Η ταλαντούχα Μαίρη «έφυγε» νωρίς, σχεδόν όσο νωρίς εμφανίστηκε και χάθηκε ξανά από το προσκήνιο.
«Είμαι άτομο μοναχικό, με πολλές φοβίες και δυσπιστία»
Η Μαίρη, ως γνήσια καλλιτέχνιδα, διεκδικούσε διαρκώς τη μοναχικότητά της και δήλωνε ιδιαίτερος χαρακτήρας. «Είμαι πολύ μοναχική. Πάρα πολύ. Εχω λίγους φίλους. Δεν ήμουν έτσι πιο μικρή – με τα χρόνια το απέκτησα. Θα ήθελα να είμαι πιο αφελής και πιο ανοιχτή – μερικές φορές αναπολώ αυτές τις στιγμές» είχε πει λίγο μετά την επιτυχία του «Κυνόδοντα» στις Κάννες.
«Με κουράζει που είμαι αρκετά υποχόνδρια. Είμαι φοβικό άτομο, φοβάμαι γενικά, φοβάμαι τα πάντα. Καμιά φορά και τους ανθρώπους. Είναι μεγάλο ελάττωμα αυτό, γι’ αυτό κουράζω όσους είναι δίπλα μου. Παραφοβάμαι, είμαι δύσπιστη, δεν πείθομαι εύκολα και δύσκολα εμπιστεύομαι τους ανθρώπους. Αν μου κάνει κλικ όμως κάποιος, του δίνομαι ακραία. Ελάχιστους ανθρώπους έχω εμπιστευτεί, αλλά τους έχω εμπιστευτεί ολοκληρωτικά».
Αποστροφή για τις συνεντεύξεις
Στις λιγοστές συνεντεύξεις που είχε δώσει, είχε επίσης εκφράσει την αποστροφή της για τις… συνεντεύξεις. «Εχω πρόβλημα με τις συνεντεύξεις, γιατί είναι σαν άσκηση εξουσίας – μου θυμίζουν ανάκριση. Δεν το αντέχω, γι’ αυτό δεν θέλω να δίνω». Η Μαίρη άφησε την τελευταία της πνοή στα Εξάρχεια, εκεί όπου διέμενε τα τελευταία χρόνια. «Τα Εξάρχεια μου αρέσουν, παρόλο που κάποιες στιγμές έχουν μια μιζέρια, που πιάνεται 
η ψυχή σου. Μου αρέσουν όμως που έχουν χαρακτήρα, κάτι γίνεται πάντα, έχουν ζωή» είχε πει. Παρ’ όλα αυτά, όνειρο ζωής της ήταν να φύγει για το Λονδίνο κι ίσως για την Αμερική, κάτι που σχεδίαζε πολλά χρόνια – σχέδια που θα μείνουν απραγματοποίητα…
Τα παιδικά χρόνια και τα πρώτα βήματά της
Η Μαίρη Τσώνη γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στη Λιβαδειά μέχρι τα 12 χρόνια της. Λόγω της δουλειάς του πατέρα της, ο οποίος ήταν εργολάβος και χρειαζόταν να ταξιδεύουν, μετακόμισε στα Χανιά μέχρι τα 16 της.
Η επιτυχία της να μπει στο φυτώριο της Κρατικής Σχολής Χορού την έφερε στην Αθήνα, αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι δεν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή της κι έτσι, τελειώνοντας το λύκειο, έφυγε στο Λονδίνο για να σπουδάσει στη Σχολή Μusical Τheater Dance Attic, από όπου αποφοίτησε το 2005. Τότε μπήκε στη ζωή της το συγκρότημα Mary and the Boy και επέστρεψε στην Ελλάδα για να γίνει το καλλιτεχνικό έτερον ήμισυ του Αλέξανδρου Βούλγαρη, γιου του διάσημου σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη. Ομως, και αυτή η συνεργασία έκανε τον κύκλο της, αφήνοντάς της τις καλύτερες αναμνήσεις.
Διαφορετικές κατευθύνσεις
«Οι Mary and the Boy τελείωσαν επειδή καταλάβαμε ότι παίρναμε διαφορετικές κατευθύνσεις και είπαμε να το αφήσουμε. Ο Αλέξανδρος συνεχίζει μόνος του πολύ πετυχημένα κι εγώ κάνω τα δικά μου. Αν συναντηθούμε ξανά, θα είναι πάρα πολύ ωραίο, αν δεν συναντηθούμε, θα χαιρόμαστε ο ένας για τον άλλον. Νιώθω νοσταλγία κάποιες στιγμές, αλλά δεν υπάρχει τίποτα άσχημο, καμιά πικρή γεύση» είχε δηλώσει στην ίδια συνέντευξή της για τη διάλυση του συγκροτήματος. Η πρώτη επαφή της με το σινεμά, πάντως, είχε γίνει με μικρότερους ρόλους στις ταινίες τρόμου «Κακό» και το «Κακό στην εποχή των ηρώων» του Γιώργου Νούσια, στο «Artherapy» του Νίκου Περράκη και στα «Οπωροφόρα της Αθήνας» του Νίκου Παναγιωτόπουλου.
Στο θέατρο είχε πάρει μέρος σε αρκετές παραστάσεις και είχε συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Μιχαήλ Μαρμαρινό και Κώστα Τσιούκα. Ωστόσο, η καταξίωση ήρθε με τη συμμετοχή της στην ταινία του Λάνθιμου. Τα τελευταία χρόνια, πάντως, είχε αφοσιωθεί στη μουσική.
