Ο Νικόλας Φαραντούρης, με μια βαλίτσα στο χέρι, έχοντας μόλις επιστρέψει από Βρυξέλλες, με… στάση στην Κοπεγχάγη για τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και λίγο πριν αναχωρήσει για το Στρασβούργο, βρήκε χρόνο να μιλήσει στην «Espresso» και να τα πει όλα!
- Από τη Βίβιαν Μπενέκου
Ο υπερδραστήριος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί μειονέκτημα το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχώς δείχνει αιφνιδιασμένη, ενώ διαπιστώνει ότι υπάρχουν σοβαρές δυσλειτουργίες στη λήψη των αποφάσεών της. Αναφερόμενος στην πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στη Νέα Υόρκη, ο Νικόλας Φαραντούρης λέει: «Ο Μητσοτάκης πριν από τις εκλογές των ΗΠΑ ανακατεύτηκε στα εσωτερικά τους, βάζοντας “όλα τα αβγά” στους Δημοκρατικούς και μιλώντας απαξιωτικά για τον Τραμπ. Δεν γίνεται, κύριε Μητσοτάκη, να μιλάς με απαξιωτικό τρόπο για τον Τραμπ πριν, και τώρα να εκλιπαρείς για μία φωτογραφία μαζί του στον διάδρομο»!
Συζητώντας για τον ΣΥΡΙΖΑ και την προσπάθεια συνεργασιών που κάνει, ο ευρωβουλευτής επιμένει ότι και ο ίδιος έχει «ταχθεί υπέρ της ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του πολιτικού σκηνικού της χώρας με μια σοβαρή προοπτική εναλλακτικής διακυβέρνησης». Οσον αφορά τον Αλέξη Τσίπρα, υποστηρίζει ότι θα περιμένει να δει τις εξελίξεις και ύστερα θα τοποθετηθεί. Δηλώνει όμως με κάποιο νόημα ότι «τις εξελίξεις θα τις πυροδοτήσουν η ανάγκη και η ζωή».
Ο Νικόλας Φαραντούρης ταξιδεύει συνεχώς, από τα 21 του, μέχρι σήμερα που είναι 49 χρονών. Μόνο που τώρα έχει παρέα και τη σύζυγό του. Από τη βαλίτσα του δεν λείπουν ποτέ το ξυραφάκι για το ξύρισμα και ο φορτιστής του κινητού του. Ο θησαυρός του, όπως χαρακτηριστικά λέει, είναι ο Ευάγγελος, 20 χρονών, και η Κατερίνα, 18, που είναι ήδη φοιτητές, και ο μικρός του, ο 15χρονος Θόδωρος, μαθητής γυμνασίου. Από τα παιδιά του δεν θα ήθελε να ακούσει τις λέξεις «βαριέμαι» και τα «παρατάω»! Κι αυτό γιατί η ζωή, κατά τον Νικόλα Φαραντούρη, είναι μια διαρκής πάλη στον στίβο της ζωής.
Βρίσκεστε τελευταία σε έναν κύκλο ταξιδιών σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Πείτε μου για τις συναντήσεις σας και τον σκοπό τους.
Η αποστολή του ευρωβουλευτή είναι απαιτητική όταν το κάνεις σωστά. Συμμετέχω σε κρίσιμες επιτροπές: Ασφάλειας & Αμυνας, Προϋπολογισμού, Αντιπροσωπία με ΗΠΑ, Συνταγματικών Υποθέσεων και μάλιστα με την ευθύνη του συντονιστή. Πριν μπω στην πολιτική το 2023 είχα μια εξίσου απαιτητική δραστηριότητα, στο πανεπιστήμιο ως καθηγητής, στη δικηγορία στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο και στις Βρυξέλλες, στον ιδιωτικό τομέα. Τώρα έχω λάβει την εντολή να υπηρετήσω ένα κοινό όραμα, εθνικό και ευρωπαϊκό. Η ατζέντα των θεμάτων είναι μεγάλη και, αν θέλουμε να βοηθήσουμε την πατρίδα, πρέπει να κινούμαστε σε πολλά επίπεδα και να ανοίγουμε τον διάλογο με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς. Μόλις επέστρεψα από τη Δανία και τη σύνοδο κορυφής. Προχθές μίλησα στο αμερικανικό Κογκρέσο στην Ουάσινγκτον μέσω τηλεδιάσκεψης για την ανάγκη προστασίας της Μονής Σινά. Οι δράσεις αυτές πιάνουν τόπο. Εκπροσωπώντας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο βάζω στην ατζέντα τα ελληνικά θέματα. Από την Ιαπωνία όπου βρέθηκα για την ενίσχυση της περιφερειακής συνεργασίας, μέχρι στα Νησιά Σβάλμπαρντ, στον Αρκτικό Ωκεανό για θέματα ασφάλειας. Θεωρώ ότι μία από τις πιο κρίσιμες συναντήσεις ήταν αυτή που είχα με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ κ. Γκουτέρες στη Νέα Υόρκη τον Ιούλιο. Εγινε σε μία εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για τον Οργανισμό και τη διεθνή κοινότητα. Ημουν ο εισηγητής της έκθεσης για τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και παρουσίασα τις θέσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που είχα την ευθύνη της συγγραφής τους. Στη συνέχεια, ως μέλος της Επιτροπής Ασφάλειας και Αμυνας, έθεσα μια σειρά από ζητήματα, όπως το casus belli στο Αιγαίο, η παράνομη κατοχή της Κύπρου, το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, η παρακώλυση της ηλεκτρικής σύνδεσης Ελλάδας – Κύπρου. Εχω πολλή όρεξη και τη διάθεση να εργαστώ για το κοινό μας μέλλον, σε μια Ευρώπη που η Ελλάδα θα είναι πρωταγωνιστής, όχι απλός παρατηρητής.
Ο πρωθυπουργός βρέθηκε στις ΗΠΑ, αλλά δεν κατάφερε πολλά. Εσείς μιλήσατε για το φιάσκο της Νέας Υόρκης…
Την προηγούμενη εβδομάδα στη Νέα Υόρκη οι ηγέτες που βρέθηκαν εκεί συμμετείχαν σε δυναμικές συνομιλίες προσπαθώντας να βελτιώσουν τις θέσεις των χωρών τους στο ρευστό διεθνές γίγνεσθαι. Ο δικός μας πρωθυπουργός δυστυχώς, ερήμην άλλης πρόσκλησης, συνάντησε χασκογελώντας τον σφαγέα των Ελληνορθοδόξων της Συρίας, πρώην τρομοκράτη της Αλ Κάιντα, Τζολάνι. Εχω έγκαιρα εδώ και χρόνια εκφράσει τις ανησυχίες μου για τον τρόπο που ο πρωθυπουργός αντιμετωπίζει την εξωτερική πολιτική και ειδικά τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Πριν από τις περσινές εκλογές ανακατεύτηκε στα εσωτερικά των ΗΠΑ βάζοντας «όλα τα αβγά» στους Δημοκρατικούς και μιλώντας απαξιωτικά για τον Τραμπ. Σήμερα ο Τραμπ συνομιλεί και συναντά τον Ερντογάν και δεν έχει ανταλλάξει ούτε μια κουβέντα με τον Μητσοτάκη (μέχρι και η αναμνηστική φωτό του πρωθυπουργικού ζεύγους ήταν στημένη). Λυπούμαι και ανησυχώ. Στο ίδιο πλαίσιο, η πολυαναμενόμενη συνάντηση με τον πρόεδρο της Τουρκίας ματαιώθηκε, επειδή ο Ερντογάν έκρινε ότι είχε σοβαρότερες δουλειές. Ηταν μια απαξιωτική στιγμή και μάλιστα επιρρίπτοντας ευθύνες στην ελληνική πλευρά που είχε διαφημίσει τη συνάντηση προτού ακόμα κλείσει. Παλιότερα οι Τούρκοι αξιωματούχοι «έτρεχαν» να μας συναντήσουν. Δεν μας θεωρούσαν ούτε δεδομένους ούτε αναλώσιμους.
Οι ΗΠΑ «προμοτάρουν» την Τουρκία και η Ελλάδα μένει στο περιθώριο;
Η Τουρκία ακολουθεί σταθερά μια αναθεωρητική πολιτική, με «νεοοθωμανικά» χαρακτηριστικά στο επίπεδο της γεωπολιτικής. Την ίδια στιγμή διαφαίνεται ότι η αμερικανική ηγεσία θεωρεί ότι η Τουρκία τής είναι πιο χρήσιμη από την Ελλάδα. Οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι η Αγκυρα αποτελεί εξισορροπητικό παράγοντα απέναντι στη Ρωσία. Ο Τραμπ έπλεξε το εγκώμιο του Ερντογάν στον Λευκό Οίκο, διότι, όπως είπε, «μιλάει και με τους Ρώσους και με τους Ουκρανούς». Ας αναλογιστούμε όμως ότι η Ελλάδα έχει παραχωρήσει στις ΗΠΑ τη Σούδα, μια από τις πιο σημαντικές στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν στον κόσμο, και παρ’ όλα αυτά δεν έχουν αντιδράσει στην προσπάθεια της Τουρκίας και της Λιβύης να καταπατήσουν ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Αν θέλουμε να αλλάξει αυτό και να αναβαθμιστούμε στην πράξη, οφείλουμε να είμαστε πιο ενεργητικοί στη σχέση μας με την Ουάσινγκτον και πιο ρεαλιστές στις εξωτερικές μας σχέσεις. Δεν γίνεται να ομολογούμε ότι είμαστε «δεδομένοι» και να περιμένουμε να μας προσφέρουν περισσότερα ανταλλάγματα. Επίσης, δεν γίνεται, κύριε Μητσοτάκη, να μιλάς με απαξιωτικό τρόπο για τον Τραμπ πριν και τώρα να εκλιπαρείς για μία φωτογραφία μαζί του στον διάδρομο.
Τι συμβαίνει με τις επιδοτήσεις των αγροτών; Εχουν παγώσει;
Δυστυχώς, οι πληρωμές σε χιλιάδες αγρότες και κτηνοτρόφους που έχουν κάνει ειλικρινείς και σωστές δηλώσεις έχουν παγώσει με ευθύνη της κυβέρνησης. Λαμβάνω καθημερινά μηνύματα από αγρότες που δεν έχουν αποζημιωθεί έναν χρόνο, με αποτέλεσμα να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Δεν μπορούν ούτε τα χωράφια να συντηρήσουν ούτε τα νοικοκυριά τους να κρατήσουν όρθια. Δίνω μάχη για να βρεθεί μια λύση εδώ και τώρα. Είναι καθήκον της Πολιτείας. Εδώ όμως έχουν συμβεί πολλά διαδοχικά λάθη, που δικαίως προκαλούν τη διαμαρτυρία της κοινωνίας. Η ελληνική κυβέρνηση ρίχνει το φταίξιμο στην Κομισιόν. Αυτό είναι ένα πελώριο ψέμα. Οπως αποκάλυψαν τα ενημερωτικά δίκτυα στις Βρυξέλλες και μου επιβεβαίωσε η ίδια η Επιτροπή, αυτό δεν ισχύει και το φιάσκο είναι πρόβλημα διαχείρισης των ελληνικών Αρχών.
Οι Ευρωπαίοι δείχνουν «εν υπνώσει» μπροστά στις διεθνείς εξελίξεις. Συμφωνείτε;
Η Ευρώπη αιφνιδιάζεται συνεχώς. Στην Ουκρανία, στη Λιβύη, στη Μέση Ανατολή. Το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης ανήκει στο Βερολίνο, που πότε επιλέγει να παίξει με τη Ρωσία, πότε στρέφεται απέναντι. Τώρα, π.χ., όλη η Ευρώπη αναζητεί σπασμωδικά τρόπους για να αντιμετωπίσει, όπως λέει, τη ρωσική απειλή, προσκαλώντας ακόμα και την Τουρκία στο πρόγραμμα εξοπλισμών. Αυτό είναι λάθος. Στο διεθνές πλαίσιο, η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει να αντιμετωπίσει τρεις προκλήσεις: τη σταδιακή απαγκίστρωση των ΗΠΑ από την Ευρώπη, την ανάδειξη της Κίνας σε δεύτερο πόλο του διεθνούς συστήματος και την αποδυνάμωση του φιλελεύθερου συστήματος διεθνών κανόνων. Αν προσθέσουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι ομοσπονδία, άρα υπάρχουν σοβαρές δυσλειτουργίες στη λήψη αποφάσεων.
Γίνεται προσπάθεια συγκρότησης «αντιμητσοτακικού μετώπου» στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Τι λέτε;
Το ζήτημα δεν είναι ο Μητσοτάκης. Αυτός κάποια στιγμή θα πάει σπίτι του. Φταίει αυτό που αντιπροσωπεύει και καλλιεργεί: νεποτισμός, οικογενειοκρατία, διαφθορά, καθεστωτισμός, ενδοτισμός στα εθνικά θέματα. Η κυβέρνησή του έχει δημιουργήσει ένα κλίμα πρωτοφανούς τοξικότητας και διαφθοράς, με ομάδες προπαγάνδας, υπουργούς εμπλεκόμενους σε υποθέσεις μεγάλων σκανδάλων και μια ευρύτερη θεσμική εκτροπή, συμπεριλαμβανομένης της Δικαιοσύνης. Δεν με εκφράζει ο όρος «αντιμητσοτακικό μέτωπο», πολλή αξία του δίνουμε, αλλά και διότι δεν ετεροκαθορίζομαι ως άνθρωπος. Εχω ταχθεί υπέρ της ανασυγκρότησης και επανεκκίνησης του πολιτικού σκηνικού της χώρας με μια σοβαρή προοπτική εναλλακτικής διακυβέρνησης. Παραμένω προσηλωμένος στη λογική των συνεργασιών για τα σημαντικά ζητήματα της κοινωνίας και της πατρίδας μας. Τις εξελίξεις θα τις πυροδοτήσουν η ανάγκη και η ζωή. Και θα συμμετάσχω με τον ίδιο ενθουσιασμό με τον οποίο μπήκα στην πολιτική πριν από τρία χρόνια.
Το κόμμα Τσίπρα θα σας ενδιέφερε σε προσωπικό επίπεδο; Σας έχει γίνει κάποια κρούση;
Ας μην προτρέχουμε. Οταν υπάρχουν εξελίξεις πολιτικές και πρωτοβουλίες, τοποθετούμαι πάντα με ειλικρίνεια και χωρίς υπεκφυγές. Το ίδιο θα πράξω και σε αυτή την περίπτωση, όταν υπάρξουν σχετικές ανακοινώσεις.
Πώς είναι η ζωή με μια βαλίτσα στο χέρι και τι δεν λείπει σίγουρα από αυτή τη βαλίτσα;
Είμαι 49. Ετσι είναι η ζωή μου από τα 21 μου που έφυγα απ’ την Ελλάδα μετά τη Νομική Αθηνών για μεταπτυχιακά και διδακτορικό στην Οξφόρδη και μετά για εργασία στην Αμερική και την Ευρώπη ως δικηγόρος και καθηγητής πανεπιστημίου. Μου αρέσει αυτή η εναλλαγή! Δεν με κουράζει. Απ’ τη βαλίτσα μου δεν λείπει ποτέ η οδοντόβουρτσα και το ξυραφάκι για ξύρισμα. Α! Και ο φορτιστής του κινητού.
Η σύζυγος γκρινιάζει που μένει μόνη πίσω;
Ποιος σας είπε ότι μένει πίσω! Eχουμε γυρίσει παρέα όλο τον κόσμο. Και με τα παιδιά, ακόμη κι από πολύ μικρή ηλικία.
Τι δεν θα θέλατε ποτέ να ακούσετε από τα παιδιά σας;
«Βαριέμαι…» Επίσης δεν θα ήθελα να ακούσω από τα παιδιά μου τη φράση «τα παρατάω». Θέλω να ξέρουν ότι, όποιον δρόμο κι αν επιλέξουν ελεύθερα για το μέλλον τους, αξίζει να παλέψουν με αξιοπρέπεια και να σταθούν όρθια στον στίβο της ζωής. Η ζωή κερδίζεται με ενθουσιασμό, με πίστη και με επιμονή.
Πώς ζείτε εκτός πολιτικής;
Μα η πολιτική ήρθε πολύ πρόσφατα. Εννοώ στην πρώτη γραμμή, ως υποψήφιος με σταυρό και τώρα ως εκλεγμένος ευρωβουλευτής. Η ζωή μου, οι προσωπικές και οικογενειακές στιγμές με τη γυναίκα μου Δώρα και τα τρία μας παιδιά (Ευάγγελος, 20, και Κατερίνα, 18, ήδη φοιτητές, και Θόδωρος 15 στο γυμνάσιο) παραμένουν ο θησαυρός μας. Μου λένε ότι δεν έχω αλλάξει ούτε συνήθειες ούτε χαρακτήρα. Aλλωστε πάντα τα μοιραζόμουν όλα με τους δικούς μου ανθρώπους.
