Ένας από τους ανθρώπους που είχε στα γκρο πλαν του τον Άλκη Γιαννακά ήταν και ο σκηνοθέτης Όμηρος Ευστρατιάδης, που από τη δεκαετία του ’60 μέχρι και σήμερα βάζει τη δική του σφραγίδα στο κεφάλαιο «ελληνικός κινηματογράφος».
- Του Γιάννη Αρμουτίδη
Στην είδηση του θανάτου του δημοφιλούς ηθοποιού η «Espresso» μίλησε με τον Ομηρο Ευστρατιάδη, με τον ίδιο να θυμάται με συγκίνηση και σεβασμό τον φίλο του, με τον οποίο τους ένωνε για δεκαετίες μια αυθεντική ανθρώπινη σχέση. Ο καταξιωμένος σκηνοθέτης γνώρισε τον Αλκη Γιαννακά στα γυρίσματα της ταινίας «Ιδιωτική μου ζωή» και από τότε άρχισε μια ειλικρινής φιλία με τον ζεν πρεμιέ που έμελλε για χρόνια να απαρνηθεί τα φώτα της δημοσιότητας.
«Με τον Αλκη κάναμε παρέα. Πολύ στενή, για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ηταν καλός ηθοποιός, αληθινός επαγγελματίας, με σεβασμό στη δουλειά και στους συνεργάτες του. Τον θεωρούσαν έναν από τους ωραιότερους άντρες του ελληνικού κινηματογράφου· είχε αυτή τη σπάνια γοητεία που δεν την έπλαθε ο καθρέφτης, αλλά η ψυχή» μας εξομολογείται ο κ. Ευστρατιάδης καθώς γυρνά πίσω τον χρόνο και φέρνει στον νου του στιγμές τους! «Πρώτη φορά, λοιπόν, συνεργάστηκα μαζί του στην ταινία “Ιδιωτική μου ζωή”, το 1971, με την Αννα Φόνσου και τον Ανδρέα Μπάρκουλη.
Ήταν μια υπέροχη συνεργασία, ζεστή, αληθινή, ανθρώπινη. Από εκεί ξεκινήσαμε να κάνουμε στενή παρέα, να βλεπόμαστε συχνά, να μοιραζόμαστε στιγμές και κουβέντες μακριά από τα φώτα και τα γυρίσματα! Έπειτα από λίγο καιρό ξεκινήσαμε τα γυρίσματα για μια σειρά της ελληνικής τηλεόρασης, τον “Ασυμβίβαστο”, μαζί με τον Σπύρο Καλογήρου και τον Σπύρο Μπουρνάζο. Ήταν μια δουλειά που όλοι αγαπήσαμε, όμως -για λόγους που ποτέ δεν μάθαμε- δεν βγήκε ποτέ στον αέρα. Παρ’ όλα αυτά, τη θυμάμαι σαν μια από τις πιο δημιουργικές περιόδους εκείνης της εποχής.
Στην πορεία, η σειρά άλλαξε τίτλο και ονομάστηκε “Κόκκινο Χρυσό”. Γυρίστηκαν συνολικά τέσσερα επεισόδια, τα οποία μπήκαν στο στάδιο του μοντάζ, αλλά ποτέ δεν ολοκληρώθηκαν, καθώς το κανάλι με το οποίο είχαμε συμφωνήσει δεν τα πρόβαλε ποτέ. Προσπάθησα τότε να ενώσω αυτό το υλικό και να το μετατρέψω σε ταινία, όμως η διάρκεια και οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν. Έτσι, αυτά τα τέσσερα επεισόδια, με τον Άλκη Γιαννακά, έμειναν για πάντα αδημοσίευτα, ένα πολύτιμο, ανέκδοτο κομμάτι της που δεν είδε ποτέ το φως της δημοσιότητας».
Ρωτάμε τον Ομηρο Ευστρατιάδη για τον αντιστάρ Γιαννακά και ο γνωστός σκηνοθέτης μάς απαντά: «Ο Αλκης ήταν άνθρωπος που δεν ήθελε πολλά. Δεν έκανε κραυγαλέες δημόσιες εμφανίσεις, ούτε επιδίωκε τη δημοσιότητα. Είχε ελάχιστους, αλλά πραγματικούς φίλους. Ηθελε να κρατήσει τη δημόσια εικόνα του όπως ακριβώς την είχε διαμορφώσει στα χρόνια της δόξας του ως ένας από τους ωραιότερους άντρες και ηθοποιούς της Ελλάδας».
