«Εμφύλιος πόλεμος για χάρη του Στέλιου» θα μπορούσε να ήταν ο τίτλος των δύο συναυλιών που θα πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα την Πέμπτη, 4 Σεπτεμβρίου, προς τιμήν του μεγάλου Ελληνα ερμηνευτή Στέλιου Καζαντζίδη.
- Από τον Νίκο Νικόλιζα
Η μία στο Καλλιμάρμαρο με τη συμμετοχή πολλών μεγάλων ερμηνευτών, όπως η Ελένη Βιτάλη, ο Αντώνης Ρέμος, η Πέγκυ Ζήνα, ο Κωνσταντίνος Αργυρός, ο Θέμης Αδαμαντίδης, τα έσοδα της οποίας θα δοθούν για περιβαλλοντικούς σκοπούς, και η δεύτερη στο ανοιχτό θέατρο «Μίκης Θεοδωράκης» στο Πέραμα, η οποία θα έχει ελεύθερη είσοδο και θα είναι υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια της σολίστ Ζωής Τηγανούρια και υπό την αιγίδα του επιστήθιου φίλου του Καζαντζίδη, Κώστα Καταμπά, του ανθρώπου που εννιά ολόκληρα χρόνια βρισκόταν στο πλευρό του και μαζί έφτασαν έως τη Γερμανία για να γίνει εκείνος καλά.
Ομως, ο Στέλιος τελικά δεν τα κατάφερε, αφήνοντας έτσι τα εγκόσμια στις 14 Σεπτεμβρίου 2001! Και θα μπορούσε κάποιος να πιστέψει ότι ίσως είναι σύμπτωση δύο εξαιρετικές συναυλίες με το ίδιο θέμα να συμπέσουν την ίδια ημέρα και ώρα, αν ο Κώστας Καταμπάς δεν άφηνε υπονοούμενα για τις πολύ άσχημες σχέσεις που έχει με τη χήρα του Στέλιου Καζαντζίδη, Βάσω.
«Δεν θέλω να την ξέρω την κυρία» είναι τα λόγια του Κώστα Καταμπά στην ερώτησή μας αν η οικογένεια του μεγάλου ερμηνευτή έχει ενημερωθεί για την εν λόγω συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στο Πέραμα, με ερμηνευτές τη Σοφία Παπάζογλου και τον Δημήτρη Δημόπουλο, ενώ αφηγητής θα είναι ο σπουδαίος δημοσιογράφος Κώστας Παπασπήλιου.
Η «Espresso» βρέθηκε στο γραφείο του Κώστα Καταμπά στο Κερατσίνι, οι τοίχοι του οποίου είναι γεμάτοι με φωτογραφίες του μεγάλου ερμηνευτή αγκαλιά με τον επιστήθιο φίλο του. «Η συναυλία αυτή είναι η τρίτη που διοργανώνω στο Πέραμα με τον δήμαρχο κ. Λαγουδάκο και παρουσιάζουμε τον Καζαντζίδη εντελώς διαφορετικά απ’ όσον τον ξέρουμε. Με έγχορδα υπό τη σολίστ Ζωή Τηγανούρια. Και πάντα πρέπει να ξέρετε ότι όπου υπάρχει το όνομα Καταμπάς, η είσοδος θα είναι δωρεάν για τον Στέλιο.
Αλλωστε, ο Στέλιος, όταν είχε δημοσίως ερωτηθεί γιατί δεν πραγματοποιεί μια συναυλία, είχε πει ότι “εγώ τον κόσμο μου δεν τον βάζω στα στάδια για να τον… αρμέξουν διάφοροι πονηροί» μας λέει αφήνοντας σαφή υπονοούμενα, ενώ όταν τον ρωτάμε γιατί συνέπεσε με τη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο, τονίζει με νόημα: «Ετυχε. Δεν πάμε ανταγωνιστικά». Ερωτηθείς αν έχει τη σφραγίδα της οικογένειας, απαντάει κοφτά: «Οχι. Με την οικογένεια εγώ δεν έχω καμιά σχέση. Εγώ έχω τον δικό μου Καζαντζίδη, της ψυχής μου. Αυτό που ο ίδιος είχε καταθέσει στη δική μου ψυχή».
Σε μια από τις φωτογραφίες που είναι κρεμασμένες στον τοίχο ο Στέλιος έχοντας αγκαλιά τον Κώστα Καταμπά τσουγκρίζουν τα ποτήρια σε μια στιγμή ανάπαυλας. «Με τον Στέλιο εγώ ήμουν 9 χρόνια φίλος. Μιλάμε όμως για μια καθημερινή φιλία. Εδώ, σε αυτό το γραφείο, ερχόταν και κάναμε σχέδια για το μέλλον, εδώ έτρωγε, εδώ πίναμε τον καφέ μας. Μου είχε εμπιστευτεί τα πάντα από τη ζωή του. Εγώ τον πήγα στη Γερμανία και τον μετέφερα με το αναπηρικό αμαξίδιο. Ο Στέλιος δεν θα πήγαινε στη Γερμανία, αν δεν έλεγα εγώ το “ναι”. Το είχε ξεκαθαρίσει και στους δικούς του: “Αν θα έρθει ο Κώστας μαζί μου, θα πάω. Αλλιώς δεν πάω”. Εκεί μου είχε αναφέρει και την τελευταία του επιθυμία, όταν είχε καταλάβει ότι δεν έχει γυρισμό. Μου είχε πει ακριβώς αυτήν τη φράση: “Οταν έρθει εκείνη η ώρα, θέλω να με θάψεις ένα μέτρο έξω από την Ελλάδα. Εσύ, όπου και να είμαι, είμαι σίγουρος ότι θα έρθεις να με βρεις. Εχω αηδιάσει τα πάντα”».
Η κουβέντα μας σταματάει, καθώς η ψυχολογική φόρτιση δεν τον αφήνει να μιλήσει έτσι όπως θέλει. Πίνει μια γουλιά καφέ, με ένα χαρτομάντιλο σκουπίζει τα δάκρυά του και συνεχίζει: «Αυτό που με σημάδεψε εμένα ως Καταμπά ήταν ο αγώνας του να ζήσει. Οπου και αν πήγε ο Στέλιος, ήμουν παντού δίπλα του. Στο ιατρικό κέντρο εγώ και ο δημοσιογράφος, ο Διακογιάννης, είχαμε κανονίσει τα πάντα ώστε να μην πληρώσει. Αλλά και στη Γερμανία δεν έδωσε κανείς ούτε ένα ευρώ όσο νοσηλευόταν. Ο Στέλιος για τον λαό είχε περάσει στη σφαίρα του μύθου, της λατρείας. Οπως ο άνθρωπος λατρεύει τη θρησκεία του, κάτι τέτοιο ήταν και ο Στέλιος για τους θαυμαστές του».
Ο Κώστας Καταμπάς, αν και επιστήθιος φίλος του Καζαντζίδη, ήταν αμέτοχος τα τελευταία χρόνια σε όλες τις μεγάλες εκδηλώσεις για εκείνον. Το ίδιο και στην ταινία «Υπάρχω». Φαίνεται πικραμένος και η πικρία αυτή δύσκολα κρύβεται. «Την ταινία ούτε την είδα ούτε θα τη δω. Απλά έρχεται κόσμος και μου λέει πράγματα για το πώς τον παρουσιάζουν. Δεν έχει καμιά σχέση με τη ζωή του Καζαντζίδη. Παρουσιάζουν έναν Καζαντζίδη βίαιο, έναν Καζαντζίδη μάγκα. Δεν ήταν τίποτα από αυτά τα δύο. Αντιθέτως, ήταν πολύ τρυφερός με τις γυναίκες αλλά και με τον κόσμο. Ηταν πολύ γλυκός και πράος άνθρωπος.
Οσον αφορά γιατί δεν υπάρχω πουθενά αυτά τα χρόνια; Εγώ είμαι το “στενό παπούτσι” για το όνομα του Καζαντζίδη. Δεν τους ταίριαζα. Και με πέταξαν έξω. Εγώ ήθελα άλλα πράγματα να βγουν προς τα έξω και αυτή η “παρέα” μού έδωσε το “φύλλο πορείας”. Εγώ πιστεύω ότι, όταν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια ταινία για έναν τέτοιο θρύλο, δεν θα πρέπει να είναι εν ζωή κανένας συγγενής. Για να βγουν οι αλήθειες προς τα έξω. Εγώ ξέρω πάρα πολλά πράγματα, τα οποία δεν μπορώ να τα βγάλω τώρα. Τα κρατάω για μένα και, αν χρειαστεί, θα τα δημοσιεύσω.
Οσο ζω η αληθινή φωνή του Στέλιου θα είμαι εγώ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα λόγια του, όταν τον μετέφερα για τελευταία φορά στο νοσοκομείο στη Γερμανία, που δύσκολα πλέον μιλούσε. Μου έκανε νόημα να σταματήσω. Σταμάτησα να σπρώχνω το καροτσάκι, γονάτισα και μου λέει: “Και έρχεται η ώρα η δικιά μου. Ποιος το τραγουδάει, Κώστα, αυτό;” Του απάντησα τρομαγμένος: “Εσύ, Στέλιο”. Και μου ξαναλέει: “Κωστάρα, ήρθε η ώρα η δικιά μου. Πεθαίνω, το καταλαβαίνω, φεύγω”.
Λίγο προτού κλείσουμε τη συζήτηση, τον ρωτάω για τις σχέσεις του με τον αδερφό του Στέλιου, τον Στάθη Καζαντζίδη, αλλά και με τη χήρα του, Βάσω Καζαντζίδη. Ταράζεται. «Από τη στιγμή που έφυγε ο συνδετικός κρίκος, που ήταν ο Στέλιος, εμένα δεν με ενδιαφέρει κανένας άλλος από την οικογένεια. Εύχομαι ο Στάθης να είναι καλά, όμως με την κυρία Βάσω Καζαντζίδη δεν θέλω να έχω καμιά σχέση μαζί της. Και ο νοών νοείτο».
«Εμείς έχουμε ελεύθερη είσοδο»
Η Espresso συνομίλησε και με δυο συντελεστές της συναυλίας στο Πέραμα την Ζωή Τηγανούρια και τον Κώστα Παπασπήλιο με τη πρώτη να σημειώνει : «Πρόκειται για ένα διαφορετικό αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη με σύνολο εγχόρδων. Το όνειρό μου είναι να μπει και στη συμφωνική ορχήστρα. Αυτό το αφιέρωμα το έστησα το 2019. Απλά, η καραντίνα του Covid μάς σταμάτησε. Πρέπει να ξέρετε πως σε αυτήν τη συναυλία έχουμε όλους τους τοπ μουσικούς των εγχόρδων. Θα έχει τον λαϊκό χαρακτήρα του το αφιέρωμα και μόνο οι ενορχηστρώσεις αλλάζουν.
Είναι αυθεντικός ο ήχος. Οσον αφορά πώς συνέπεσαν οι δύο συναυλίες, δεν το γνωρίζω. Με τον δήμο συναποφασίσαμε και το κλείσαμε. Εκ των υστέρων έμαθα εγώ για τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο. Απλά, εμείς έχουμε ελεύθερη είσοδο, τρεις πολύ καλούς ερμηνευτές και επίσης υπέροχους μουσικούς, καθώς και αφηγήσεις από τον Κώστα Παπασπήλιο, που θα σας ξαφνιάσουν όμορφα. Είναι ένα τελείως διαφορετικό project από αυτό του Καλλιμάρμαρου».
Από τη πλευρά του ο Κώστας Παπασπήλιος τονίζει: «Η παράσταση αυτή που θα παρουσιάσουμε στο Πέραμα είναι ένα αφιέρωμα στον Στέλιο με διαφορετικό πνεύμα. Από τη μια, είναι το ορχηστρικό μέρος και, από την άλλη, συνοδεύεται από ιστορίες, ντοκουμέντα και αποκαλύψεις που περνάει η ζωή του Καζαντζίδη. Δεν ξέρω πώς συνέπεσε ώστε οι δύο συναυλίες να πραγματοποιηθούν την ίδια ημέρα και ώρα. Ισως είναι λάθος του Δήμου Περάματος που δόθηκε η ίδια ημερομηνία.
Γιατί δεν θα πω ποια είναι η καλύτερη συναυλία από τις δύο, καθώς και οι δύο έχουν τη σημασία τους. Εμείς θα προσπαθήσουμε να θυμίσουμε τη μεγάλη αξία του Καζαντζίδη, προβάλλοντας και το κοινωνικό του έργο αλλά και τη στάση ζωής του Καζαντζίδη. Μπορεί να έκανε λάθη στην πορεία του, όμως ήταν μεγαλόψυχος ο Στέλιος. Από την άλλη, ο Καταμπάς έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Καζαντζίδη. Είναι ο άνθρωπος που ο Στέλιος περίμενε, ώστε να τον καταφέρει να αφήσει τον τζόγο, να αφήσει όποια ελαττώματα και να γίνει ο αληθινός Καζαντζίδης».
