Ο κόσμος της μουσικής και εκατομμύρια θαυμαστές σε όλο τον πλανήτη θρηνούν την απώλεια ενός μοναδικού καλλιτέχνη. Ο Οζι Οσμπορν, ο «πρίγκιπας του σκότους» και πατέρας της heavy metal, έφυγε από τη ζωή την Τρίτη σε ηλικία 76 ετών, μόλις λίγες εβδομάδες μετά την τελευταία του, ιστορική συναυλία με τους Black Sabbath στο «Villa Park» του Μπέρμιγχαμ, εκεί όπου ξεκίνησαν όλα.
Την είδηση του θανάτου του μετέδωσαν τα βρετανικά δίκτυα BBC και Sky News, επικαλούμενα ανακοίνωση της οικογένειάς του. Η υγεία του θρυλικού μουσικού είχε επιβαρυνθεί σοβαρά τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω της νόσου Πάρκινσον, με την οποία είχε διαγνωστεί ήδη από το 2003, αλλά αποκάλυψε δημόσια το 2020. Παρά τις δυσκολίες, δεν σταμάτησε να δημιουργεί, να εμπνέει και να αγωνίζεται μέχρι το τέλος.
Ο Τζον Μάικλ Οσμπορν γεννήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 1948 στο Αστον του Μπέρμιγχαμ, σε μια φτωχή εργατική οικογένεια. Μεγάλωσε με έξι αδέλφια σε ένα σκληρό περιβάλλον, γεμάτο στερήσεις, αλλά και γνήσιες εμπειρίες ζωής. Πάλεψε με τη δυσλεξία, δέχτηκε bullying στο σχολείο, το οποίο εν τέλει παράτησε στα 15 του. Μέχρι τα 20 είχε ήδη φυλακιστεί για διάρρηξη, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια, αφού βρήκε διέξοδο μέσα από τη μουσική. Στο πλευρό των Tony Iommi, Geezer Butler και Bill Ward, δημιούργησε το 1968 το συγκρότημα Black Sabbath, μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες στην ιστορία της ροκ μουσικής, που δεν έφερε απλώς έναν νέο ήχο, αλλά γέννησε τη heavy metal, συνδέοντας την ατμόσφαιρα του τρόμου, τα σκοτεινά riff και τη θεατρικότητα σε έναν νέο, μοναδικό τρόπο έκφρασης.
Τα πρώτα τους άλμπουμ, «Black Sabbath» (1970) και «Paranoid» (1970), προκάλεσαν έκρηξη στο μουσικό τοπίο. Κομμάτια όπως το «War Pigs», το «Iron Man» και το «Paranoid» έγιναν ύμνοι, ενώ η φωνή του Oζι ταυτίστηκε με το είδος. Μέσα από τον λυρισμό του τρόμου και της απώλειας, οι Black Sabbath μιλούσαν για πόλεμο, εσωτερικά τραύματα, ψυχική οδύνη και εξαρτήσεις. Το 1979 οι εντάσεις, κυρίως εξαιτίας της κατάχρησης ουσιών, οδήγησαν στην αποχώρησή του από το συγκρότημα. Hταν η αρχή μιας σκοτεινής, αλλά τελικά λαμπρής σόλο πορείας, αφού ο Oζι Oσμπορν ξαναγεννήθηκε. Η σόλο καριέρα του ξεκίνησε με το «Blizzard of Ozz» (1980), που περιείχε το εμβληματικό «Crazy Train», τραγούδι-ύμνο για εκατομμύρια. Ακολούθησαν άλλα επιτυχημένα άλμπουμ, όπως «Diary of a Madman», «Bark at the Moon» και «No More Tears». Ο Oζι Οσμπορν διατήρησε το σκοτεινό του ύφος, αλλά εξερεύνησε και πιο προσωπικά, συναισθηματικά θέματα, πάντα με τη γνωστή του ειλικρίνεια.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Οσμπορν πάλευε με εθισμούς, κυρίως στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά. Είχε παραδεχτεί ανοιχτά την αυτοκαταστροφική του συμπεριφορά, μιλώντας για αυτοσαμποτάζ, ενοχές και κρίσεις ταυτότητας. Το γεγονός ότι επιβίωσε και δεν αυτοκαταστράφηκε, όπως πολλοί σύγχρονοί του, αποτελεί από μόνο του θρίαμβο της θέλησης. Η Σάρον Οσμπορν, σύζυγός του από το 1982, στάθηκε δίπλα του σε κάθε βήμα αλλά και σε κάθε πτώση. Οι δυο τους έγιναν ένα από τα πιο γνωστά ζευγάρια της μουσικής βιομηχανίας, ενώ η σειρά «The Osbournes» στο MTV (2002-2005) τον έφερε πιο κοντά στο ευρύ κοινό, αποκαλύπτοντας τον εύθραυστο, συχνά κωμικό, αλλά πάντοτε αληθινό εαυτό του.
Το 2020 ο Οζι Οσμπορν αποκάλυψε ότι πάσχει από τη νόσο Πάρκινσον. Είχε ήδη διαγνωστεί από το 2003, αλλά μόλις τότε αισθάνθηκε έτοιμος να το μοιραστεί. «Δεν είναι θανατική ποινή» δήλωνε τότε, παρά τις δυσκολίες που ανέκυπταν. Και το απέδειξε δίνοντας το τελευταίο του live πριν από μερικές εβδομάδες, καθηλωμένος, αλλά πιο ζωντανός από ποτέ. Η εμφάνισή του στη συναυλία «Back to the Beginning» στο Μπέρμιγχαμ ήταν ένα λυρικό «αντίο». Από θρόνο στη σκηνή, με τη φωνή του ακέραιη, τραγούδησε μπροστά σε δεκάδες χιλιάδες θαυμαστές. Σε ένα… μαραθώνιο live πολλά γκρουπ ανέβηκαν στη σκηνή και τον τίμησαν, ανάμεσά τους οι Metallica, οι Guns N’ Roses, οι Pantera, οι Alice in Chains, οι Slayer, οι ANHTRAX, οι Μastodon, οι GOJIRA και ο τραγουδιστής των Aerosmith Στίβεν Τάιλερ. Ηταν η πρώτη φορά εδώ και 20 χρόνια που επανενώθηκε με το συγκρότημα. «Δεν έχετε ιδέα πώς αισθάνομαι – σας ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου» είπε με δάκρυα.
Η συνεισφορά του αναγνωρίστηκε πολλαπλώς. Ο Οσμπορν εντάχθηκε στο Rock and Roll Hall of Fame δύο φορές – μία με τους Black Sabbath και μία ως σόλο καλλιτέχνης. Εχει αστέρια στο Hollywood Walk of Fame και στην Broad Street του Μπέρμιγχαμ, ενώ κέρδισε πέντε Grammy (από δώδεκα υποψηφιότητες), το Ivor Novello και τις διακρίσεις Godlike Genius του NME και Living Legend από το Classic Rock. Με τον θάνατό του κλείνει ένα κεφάλαιο της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας. Αλλά όπως οι πραγματικοί μύθοι, ο Οζι δεν φεύγει ποτέ πραγματικά. Θα ζει μέσα από τα riffs, τα ουρλιαχτά, τα σιωπηλά βλέμματα των εφήβων που βρίσκουν καταφύγιο στον ήχο του. Θα ζει σε κάθε στίχο του «Mama, I’m Coming Home» ή στο θρυλικό «Crazy Train». Ο Οζι Οσμπορν άφησε πίσω του πέντε παιδιά, τη σύζυγό του Σάρον, εγγόνια και εκατομμύρια ανθρώπους που δεν τον γνώρισαν ποτέ, αλλά του χρωστούν κάτι από την ψυχή τους.
Το «αντίο» του Ελληνα κιθαρίστα που βρέθηκε δίπλα στον πατέρα τού heavy metal
Το δικό του βαθιά συγκινητικό «αντίο» απηύθυνε στον θρύλο της heavy metal Οζι Οσμπορν ο Ελληνας κιθαρίστας Gus G (Κώστας Καραμητρούδης), λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του θανάτου του εμβληματικού τραγουδιστή. Ο Gus G, ο οποίος υπήρξε συνεργάτης του Οσμπορν για επτά καθοριστικά χρόνια της ζωής και της καριέρας του, μοιράστηκε μέσω των social media ένα συγκινητικό μήνυμα γεμάτο ευγνωμοσύνη και αναμνήσεις από την κοινή τους πορεία, συνοδεύοντας την ανάρτηση με φωτογραφίες που αποτυπώνουν χαρακτηριστικές στιγμές από τις περιοδείες και τις ηχογραφήσεις τους.
«Αναπαύσου εν ειρήνη, Οζι Οσμπορν. Αγαπημένε Οζι, σε ευχαριστώ για όλα όσα έκανες για μένα: για τις συμβουλές, τις πολύτιμες αναμνήσεις και για τη μουσική. Αλλαξες τη ζωή μου για πάντα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ως κιθαρίστας, ήταν η ύψιστη τιμή της καριέρας μου να ηχογραφήσω ένα άλμπουμ και να περιοδεύσω μαζί σου σε όλο τον κόσμο για 7 χρόνια. Τα συλλυπητήριά μου στην οικογένεια» έγραψε στην ανάρτησή του. Η συνεργασία του Gus G με τον Οζι Οσμπορν άρχισε το 2009, όταν ανέλαβε τη θέση του βασικού κιθαρίστα του, διαδεχόμενος τον Zakk Wylde. Μαζί ηχογράφησαν το άλμπουμ «Scream» το 2010, ενώ περιόδευσαν σε δεκάδες χώρες, δίνοντας εκατοντάδες συναυλίες σε φανατικό κοινό.
Για τον Ελληνα μουσικό η συνεργασία αυτή υπήρξε όχι μόνο καλλιτεχνικό ορόσημο, αλλά και προσωπικός σταθμός, όπως μαρτυρά η συναισθηματική φόρτιση του αποχαιρετισμού του. Ο Gus G, που θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους μουσικούς της χώρας που έχουν εργαστεί στο εξωτερικό, είχε επανειλημμένα εκφράσει τον θαυμασμό του για τον Οσμπορν και τη βαθιά επιρροή του στην πορεία του. Σε παλαιότερη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει ο κιθαρίστας είχε μιλήσει για τον Οσμπορν και τη συνεργασία τους. «Εχει καλό αυτί ο Οζι. Κοίτα, η ζωή του μουσικού είναι να παίζει. Δεν υπάρχουν διακρίσεις στη μουσική. Εγώ χρόνια πολεμάω να είμαι καλός κιθαρίστας. Να βγω έξω. Το 2009 είχε ακουστεί το όνομά μου – με θεωρούσαν ανερχόμενο κιθαρίστα. Ημουν στην Καλαμαριά και ετοιμάζαμε περιοδεία με τους Firewind. Με φώναξαν μέσω του μάνατζερ του Οζι να πάω στην Καλιφόρνια να περάσω από ακρόαση» είχε περιγράψει, προσθέτοντας:
«Εντάξει, μου φάνηκε κάπως, αλλά εμένα με ενδιέφερε να πάω προετοιμασμένος, να παίξω, να με ακούσει και να με πάρει. Ε, αυτό έγινε. Ξέρει τι είναι αυτό που ζητάει από έναν κιθαρίστα ο Οζι. Είναι και θέμα χημείας. Εμείς ταιριάξαμε αμέσως. Πήγα, με άκουσε και μετά από δύο μέρες ηχογραφούσαμε τον νέο του δίσκο».
