Μπορεί η εικόνα του να μοιάζει βγαλμένη από ροκ συναυλία, όμως στην πραγματικότητα είναι γιατρός του ΕΣΥ. Πρόκειται για τον Χριστόφορο Λάσκο, επιμελητή Α’ στη γενική ιατρική σε Κέντρο Υγείας στα κεντρικά Τζουμέρκα και πατέρα έξι παιδιών, ο οποίος κινείται ανάμεσα σε δύο φαινομενικά ασύμβατους κόσμους: Τη βυζαντινή ψαλτική και τη heavy metal μουσική!
«Βρέθηκα να κινούμαι παράλληλα σε δύο κόσμους, στην ψαλτική τέχνη και στη metal μπάντα μου, στο εκκλησιαστικό αναλόγιο και στο υπόγειο στούντιο» λέει ο ίδιος, ενώ εξηγεί ότι οι δύο παραδόσεις μοιράζονται τη δύναμη, είτε πρόκειται για την πίστη είτε για τον ήχο. Η σχέση του με τη μουσική άρχισε στα σχολικά χρόνια του, όταν μυήθηκε στη βυζαντινή παράδοση, μαθαίνοντας ύμνους, κλίμακες και μονοφωνία. Στα φοιτητικά του χρόνια μπήκε δυναμικά στη ζωή του η heavy metal, με κιθάρες, ντραμς και ενέργεια. «Το “δέσιμο” έγινε κυριολεκτικά με τη φράση “Κύριε ελέησον”. Την έψελνα νοερά ντύνοντάς τη με metal ήχο και ρυθμό» αναφέρει.
Η δημόσια εικόνα του προκάλεσε αίσθηση όταν ανέβασε βίντεο από το Μοναστήρι της Πάτμου. Εκεί ψέλνει με ευλάβεια, ενώ η μπλούζα των AC/DC κλέβει την παράσταση. «Δεν είχα στόχο να σκανδαλίσω» δηλώνει και συμπληρώνει: «Ηθελα να προκαλέσω μια μικρή, εσωτερική αυτοκριτική για το “είναι” και το “φαίνεσθαι”». Για εκείνον η εικόνα λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα σε κόσμους που μοιράζονται πάθος, δύναμη και επιβλητικότητα. Αντίστοιχη αίσθηση προκάλεσε κι άλλο βίντεο, όπου ψέλνει μαζί με ασθενή το απολυτίκιο του Αγίου Δημητρίου. «Η ψαλμωδία καθαρίζει τον νου, παρηγορεί θλιμμένους, δίνει δύναμη σε δοκιμαζόμενους. Δεν είναι φάρμακο, αλλά είναι θεραπεία ψυχής και σώματος» σημειώνει ο ίδιος, κάνοντας σαφές ότι για εκείνον η μουσική γίνεται μέσο θεραπείας, πέρα από τη συμβατική ιατρική.
Από αυτή τη διπλή διαδρομή γεννήθηκε το project «ΔYNAMIS» και το άλμπουμ «Byzantine Metal», που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2025 από τη Symmetric Records, σε συνεργασία με τον μουσικό και παραγωγό Bob Katsionis. Η ιδέα του ήταν τολμηρή, αφού συμπεριέλαβε αυτούσιους στίχους ορθόδοξης υμνογραφίας, που «ντύνονται» με metal ενορχήστρωση. «Στόχος ήταν η συνδημιουργία» τονίζει και συμπληρώνει: «Η συνύπαρξη της βυζαντινής μουσικής με τη metal». Το όραμά του πάει ακόμη παραπέρα, αφού αποσκοπεί σε μια μεγαλειώδη συναυλία, με συμφωνική ορχήστρα, βυζαντινή και ευρωπαϊκή χορωδία, κιθάρες και ντραμς. Οχι σε ναούς, «διότι δεν θέλουμε να υποκαταστήσουμε την εκκλησιαστική χρήση της ψαλτικής», αλλά σε ανοιχτούς χώρους, με στόχο να φτάσει η ψαλτική σε νέα ακροατήρια» λέει.
Οταν ζήτησε τη γνώμη του πνευματικού του, εκείνος απάντησε: «Προχώρα! Εχεις την ευλογία μου!». Από τότε ο Χριστόφορος συνέχισε χωρίς δισταγμό. «Αν είναι εκ Θεού, θα αναδειχθεί. Αν δεν είναι, ας απαξιωθεί, με πρώτο εμένα» υπογραμμίζει. Μάλιστα, οι αντιδράσεις τον δικαίωσαν, αφού το νεανικό κοινό της metal αγκάλιασε το εγχείρημα, ενώ καλλιτέχνες, όπως ο Σταμάτης Σπανουδάκης, μίλησαν με ενθουσιασμό γι’ αυτό και διεθνή μουσικά portals δημοσίευσαν διθυραμβικές κριτικές. Πίσω όμως από τα φώτα και τη μουσική, υπάρχει μια καθημερινότητα γεμάτη υποχρεώσεις. «Προσπαθούμε με υπομονή και με εμπιστοσύνη στον Θεό, παρά τις οικονομικές πιέσεις που υφιστάμεθα ως υπερπολύτεκνη οικογένεια» σημειώνει. Με έξι παιδιά στην περιφέρεια, τα έξοδα είναι δυσβάστακτα. «Δεν προσδοκώ τίποτα από τη σύγχρονη Πολιτεία. Δεν γογγύζουμε, δεν φοβόμαστε» καταλήγει.
